İş dönüşü belediye otobüsüne bindim. Şu duraktan geçer mi diye şoföre sordum. “Geçmez” diye yanıtladı ama ben yine de kartı bastım ve ilerledim. Hiçbir şey demedi. Bu davranışımın, ya farkına varmadı, ya umursamadı ya da bilerek yanlış otobüse binme özgürlüğüme dahi müdahale etmek istemedi ki bu onu bence çok mert biri yapar. Farkına varmamışsa da sorun yok çünkü bütün gün kafa beton gibi oluyor zaten. Eğer gerçekte olan, durumun tuhaflığını UMURSAMAMAK ise tabii ki suç değil ama iç kanama gibi bi’ şey.
Güney Afrika ve İtalya’nın birlikte yürüttüğü bir çalışma kapsamında; “structured” ışığın, içinden geçtiği ortamdaki gürültü nedeniyle bozulması problemine araştırmacıların bulduğu çözüm hayranlık uyandırıcı. Kaynak: https://spie.org/news/adaptive-optics-at-the-speed-of-light#_=_
Gerçek dostu bırak, dost bulmanın, sonra onunla dost kalmanın karaborsadan öte olduğu bir zamandayız ya. “Bana ne?” demeyip sadece seni düzeltmek için seninle aynı pisliğe bulaşmayı göze alacak, seni orada o halde bırakmamak uğruna “Keyfime, prestijime toz değmesin.” demeyecek kaç sade insan var tanıdığın? Bu yazı onlara gelsin.